மத அடிப்படைவாதம்

எல்லா மதங்களுக்கும் சில புனித நூல்கள் உள்ளன. சில இறைத் தூதர்கள்/கடவுளின் மகன்/அவதாரங்கள் உள்ளனர். அந்த மதத்தைப் பின்பற்றுவோர் இந்த நூல்களையும் தூதர்களின் வாக்கியங்களையும் literal-ஆக, அதாவது ஒரு குறிப்பிட்ட பொருளின் அறுதி உண்மை என நம்பும்போதுதான் பிரச்னை எழுகிறது.

கிறிஸ்தவ பழைய ஏற்பாட்டை அப்படியே லிடரலாக எடுத்துக்கொண்டு உலகமும் உயிர்களும் தோன்றியது சுமார் ஐந்தாயிரத்தி சொச்சம் ஆண்டுகளுக்கு முன்புதான் என்று நம்புவோர் பலர் இருக்கின்றனர் (Young Earth Creationsists). எத்தனை அறிவியல் சான்றுகளை அவர்கள்முன் வைத்தாலும் அதற்குப் பலன் கிடையாது. பைபிள் என்பது கடவுளின் வார்த்தை. அதில் தவறு இருக்க முடியாது.

இஸ்லாத்தைப் பற்றிப் பேச்சே இல்லை. குரானும் ஹதீஸும்தான் முதன்மை ஆவணங்கள். அவற்றுக்கு வெளியே என்ன இருந்தாலும் அவற்றை நம்பவேண்டியதில்லை. காலிபா உமர், அலெக்சாண்ட்ரியாவில் உள்ள நூலகத்தை எரிக்க ஆணையிட்டதாகச் சொல்வார்கள். அவர் சொன்னாராம்: அந்தப் புத்தகங்கள் ஒன்று குரானில் உள்ளதைச் சொல்லியிருக்கும். எனவே அவை அழிந்தால் கவலையில்லை. அல்லது குரானுக்கு எதிரானதாக இருக்கும். அப்படியானால் அதை அழிப்பது முக்கியமாகிறது.

***

இந்தப் பதிவில் நான் பேச இருப்பது மேலே உள்ளவை பற்றியல்ல. மாறாக, வைணவ மத அடிப்படைவாதிகளைப் பற்றி.

தமிழக வைணவம் ஸ்ரீவைணவம் எனப்படுகிறது. ராமானுஜர் சம்பிரதாயம். இதுவும் வேதாந்த மதம் என்பதால், இதன் ஆதார நூல்கள் பிரஸ்தானத் த்ரயி எனப்படும் மூன்றான (1) வேத உபநிடதங்கள் (2) பிரம்ம சூத்திரம் (3) பகவத் கீதை. இவற்றுக்குமேல், ஸ்ரீவைணவத்துக்கு ஆழ்வார் பாசுரங்களான நாலாயிர திவ்வியப் பிரபந்தமும் சேர்த்தி.

இவற்றுடன் பல்வேறு ஆசாரியர்கள் எழுதியிருக்கும் உரைகள் (ஈடு), ஸ்லோகங்கள் ஆகியவையும் சேர்ந்து மிகப் பெரிய ஆவணத் தொகுதி ஒன்று உள்ளது. உரைகளிலேயே மிக முக்கியமானது ராமானுஜர் பிரம்மசூத்திரத்துக்கு எழுதிய ஸ்ரீபாஷ்யம். இதன்மூலம்தான் ராமானுஜர் விசிஷ்டாத்வைதக் கொள்கையை நிலைநாட்டினார். அத்துடன் அவர் எழுதிய வேதார்த்தசங்கிரகம், கீதாபாஷ்யம் ஆகியவற்றையும் சேர்த்துக்கொள்ளவேண்டும். நாலாயிர திவ்வியப் பிரபந்தத்துக்கு திருக்குருகைப்பிரான் பிள்ளை, நஞ்சீயர், அழகிய மணவாள ஜீயர், பெரியவாச்சான் பிள்ளை, நம்பிள்ளை போன்றோர் உரைகளை எழுதியுள்ளனர். இவைதவிர பிள்ளை உலகாரியர், வேதாந்த தேசிகர், மணவாள மாமுனி போன்றோர் பல விளக்க நூல்களை எழுதியுள்ளனர். ராமானுஜருக்கு முன்னவரான ஆளவந்தார் எழுதியவையும் முக்கியமானவை.

மேலே சொல்லப்பட்ட தொகுதிதான் ஸ்ரீவைணவர்களால் இன்றுவரை படிக்கப்பட்டு வருகிறது. ஆனால் காலத்தால் இவற்றுக்கு முற்பட்டு, தமிழில் இயற்றப்பட்ட பரிபாடலும் ஆழ்வார்கள் காலத்துக்குப் பிற்பட்ட, ஆனால் உரையாசிரியர்கள் காலத்துக்கு முற்பட்ட கம்ப ராமாயணமும் வைணவ உரைகளில் எங்குமே காணப்படுவதில்லை. வால்மீகி ராமாயணத்திலிருந்து பக்கம் பக்கமாக மேற்கோள் காட்டும் பெரியவாச்சான் பிள்ளையின் காலத்துக்கு முன்பே கம்ப ராமாயணம் இயற்றப்பட்டுவிட்டது. அதிலிருந்து ஒரு வரியையேனும் நீங்கள் வைணவ உரைகளில் கண்டுவிட முடியாது.

திருக்குறள், சிலப்பதிகாரம் ஆகியவற்றிலிருந்து பல சொற்றொடர்களை ஆழ்வார் பாசுரங்களில் நீங்கள் காண முடியும். முக்கியமாக சிலப்பதிகாரத்தின் ஆய்ச்சியர் குரவையிலிருந்து.

ஆனால் அவை பற்றியும் வைணவ உரைகளில் எதுவும் இருக்காது.

***

நான் எம்.ஏ வைணவம் படிக்கிறேன். இரண்டாம் ஆண்டுக்கான முதல் வகுப்பு நேற்று நடைபெற்றது. சிலப்பதிகாரத்தின் ஆய்ச்சியர் குரவை ஒரு பாடம். அப்போது வகுப்பில் பெரிய விவாதம். வகுப்பை நடத்தும் ஆசிரியர், சிலப்பதிகாரத்தினால் ஆழ்வார்கள் உந்தப்பட்டு சில சொற்றொடர்களை அப்படியே கையாண்டுள்ளனர் என்று சொல்லிவிட்டார்.

இருக்கவே முடியாது என்று சில அன்பர்கள் வாதிட்டனர். ஆசாரியர்களால் ஏற்கப்படாத ஒரு பனுவலிலிருந்து ஆழ்வார்கள் inspiration பெற்றனர் என்று சொல்லிவிட்டால் அது ஆழ்வார்களுக்கு இழுக்கு. ஒருவர் ஒருபடி மேலே போய் திருவள்ளுவரும் இளங்கோ அடிகளும் ஆழ்வார் பாடல்களால் உந்தப்பட்டு தத்தம் பாடல்களை உருவாக்கினர் என்று ஏன் சொல்லக்கூடாது என்றார். அப்படிச் சொல்வதால் இளங்கோ அடிகளுக்கும் திருவள்ளுவருக்கும்தானே பெருமை என்றார்.

காலம் இடிக்கிறதே என்றார் ஆசிரியர்.

உண்மையில் ஆய்வாளர்கள் சொல்லும் காலம்தான் இடிக்கிறது என்றார் அந்த மாணவர். ஏனெனில் குருபரம்பரப் பிரபாவம் என்னும் பூர்வாசாரியர்களின் வாழ்க்கை வரலாற்று நூலின்படி, ஆழ்வார்கள் காலகட்டம் என்பது துவாபர யுகம், திரேதா யுகம் என்றெல்லாம் போகும். அதாவது பல்லாயிரம் ஆண்டுகள். அதைத்தான் ஆசாரியர்கள் நம்பினர். என்வே அதுதான் உண்மை. எனவே அதன்பின்னரே திருவள்ளுவர், இளங்கோ அடிகள் ஆகியோர் தோன்றியிருக்கவேண்டும். மேலும் நம்மாழ்வார் எந்தப் புத்தகத்தையுமே படித்திருக்க முடியாது. ஏனெனில் அவர் பிறந்ததிலிருந்தே யோக நிஷ்டையில் இருந்தார். பின் ஒரு நாளில் இறைவன் அருளால் அவருக்கு ஞானம் தோன்ற அவர் பாடத் தொடங்கிவிட்டார். அப்படி இருக்கும்போது அவர் எப்படி இளங்கோவையே திருவள்ளுவரையோ படித்திருக்க முடியும்? மேலும் இளங்கோவைப் பற்றியும் திருவள்ளுவரைப் பற்றியும் எந்த வைணவ உரையாசிரியரும் ஒன்றுமே சொல்லவில்லையே? எனவே அவர்கள் எழுதியுள்ள நூல்கள் பிரமாணங்கள் ஆகா.

இந்த விவாதத்தில் மேற்கொண்டு இறங்குவது கடினம். ஸ்ரீவைணவ மரபின்படி பிரபத்தியை அடைய எம்பெருமான்மீது மகாவிசுவாசம் வேண்டும். அந்த மகாவிசுவாசத்தின் ஒரு பகுதி, ஆசாரியர்கள்மீதான விசுவாசம். அவர்கள் எக்காரணம் கொண்டும் தவறே இழைத்திருக்க மாட்டார்கள் என்னும் நம்பிக்கை.

இத்தகைய நம்பிக்கைக்கு மத்தியில்தான் பாவம், சென்னைப் பல்கலைக்கழகத்தின் வைணவத்துறை, சிலப்பதிகாரம், பரிபாடல், கம்பராமாயணம் போன்றவற்றையெல்லாம் எம்.ஏ வைணவத்துக்குப் பாடமாக வைத்துள்ளது.

படிப்பது எம்.ஏ ஸ்ரீவைணவம் என்று பலரும் நினைத்துவிடுவதுதான் தவறே. பாடம் எம்.ஏ வைணவம்தான். வைணவம் என்பது இந்தியா முழுவதும் உள்ள பரந்துபட்ட ஒரு மதம். அதில் பல பிரிவுகள் உள்ளன. ஸ்ரீவைணவம் ஒரு பிரிவுதான். மத்வாசாரியரின் வைணவத்தில் ஆழ்வார்களை ஒரு பொருட்டாகக்கூட மதிக்கமாட்டார்கள். எந்தப் பிரிவிலும் மாட்டாத பரிபாடல் போன்ற சங்கப் பாடல்களும் கம்பராமாயணம் போன்ற காப்பியங்களும் உள்ளன. இவற்றையெல்லாம் படிக்க திறந்த மனம் தேவை.

வைணவத்தின் பிற பகுதிகளைப் படிப்பதற்கே திறந்த மனம் இல்லாதபோது மதங்களுக்கு இடையேயான பேதங்களை எப்படிப் படித்து, என்ன செய்து கிழிக்கப்போகிறோம்?