வளையல் கிரகணம்

ஜனவரி 15 அன்று வளையல் சூரிய கிரகணம் தமிழ்நாட்டில் தென்படும் என்ற தகவலுடன் பேரா. அனந்தன் அழைத்தார். ‘கன்யாகுமரியில் தெரியும். அங்கே போகவேண்டும். அழைத்துக்கொண்டு போவாயா?’ என்று கேட்டார்.

மிகக் குறைந்த நேரமே இருந்தது. ரயிலில் சீட்டு கிடைக்குமா என்று தெரியாது. பிறகு கலந்தாலோசித்துவிட்டு ராமேஸ்வரம் போகலாம் என்று முடிவெடுத்தேன். கன்யாகுமரி, ராமேஸ்வரம் ஆகிய இரு இடங்களில் மட்டும்தான் இந்த வளையல் (அல்லது கங்கண) சூரிய கிரகணம் தெரியும். தமிழ்நாட்டின் பிற பகுதிகளில் குறை கிரகணம் மட்டுமே தெரியும்.

வளையல் கிரகணம் ஏன் ஏற்படுகிறது?

சூரிய கிரகணம் என்பது, பூமிக்கும் சூரியனுக்கும் இடையில் சந்திரன் வரும்போது ஏற்படுவது. சூரியன் என்பது மிகப்பெரிய கோளம். சூரியனுடன் ஒப்பிடும்போது சந்திரனின் விட்டம் மிக மிகச் சிறியது. ஆனாலும், சூரிய, சந்திர மையப்புள்ளிகளை நீட்டி ஒரு நேர் கோடாக்கி இழுத்து பூமியில் விட்டால் அது விழும் புள்ளிக்கு அருகில் இருப்பவர்களால் சூரியனை (பொதுவாக) முற்றிலும் பார்க்கமுடியாது. இந்தப் பகுதிக்கு umbra (கருநிழல்) என்று பெயர். இந்த மையப்பகுதிக்கு இரு புறமும் இருக்கும் பகுதிக்கு penumbra (புறநிழல்) என்று பெயர்.

ஆனால் சந்திரன் பூமியிலிருந்து சற்று அதிகத் தொலைவில் இருக்கும்போது சூரிய கிரகணம் ஏற்பட்டால், சந்திரனால் சூரியனை முற்றிலுமாக மறைக்கமுடியாது. அந்தக் கட்டத்தில் சூரியனின் வெளிப்புற வட்டம் மட்டும் பிரகாசமாகத் தெரியும். உள்ளுக்குள் இருக்கும் பகுதி சந்திரனால் முற்றிலுமாக மறைக்கப்படும். ஜனவரி 15 அன்று அதுதான் நடந்தது.

நாங்கள் ராமேஸ்வரம் செல்லலாம் என்று முடிவெடுத்த அதே நேரம், தமிழக ஆளுநர் சுர்ஜீத் சிங் பர்னாலாவும் ராமேஸ்வரம் செல்ல முடிவெடுத்தார். நிச்சயம் கிரகணம் என்னும் அபூர்வ அறிவியல் நிகழ்வைப் பார்க்க அல்ல என்றே நினைக்கிறேன். எதோ புண்ணியம் சம்பாதிக்க என்று சந்தேகம்... ஆனால் எங்கள் பாவத்தை நிச்சயம் சம்பாதித்தார். தங்க ஓர் இடமும் கிடைக்கவில்லை. கடைசியில் ராமநாதபுரத்தில் தங்கிக்கொண்டு ராமேஸ்வரம் சென்று பார்க்கலாம் என்று முடிவானது. ராமநாதபுரத்திலிருந்து ராமேஸ்வரம் செல்ல நல்ல தரமான சாலை. ஒரு மணி நேரம்தான் ஆகிறது.

14-ம் தேதி அன்றே வெள்ளோட்டம் விட ராமேஸ்வரம் சென்றோம். அன்றே ஆளுநருக்காக ஊரில் கெடுபிடி. ஓட்டல் தமிழ்நாடு உணவு விடுதியில் சாப்பிடும்போது தமிழ்நாடு வானியல் சங்கத்தின் உறுப்பினர்கள் பேரா. அனந்தனை அடையாளம் கண்டுகொண்டனர். கூட்டமாக வந்து அவருடன் பேச ஆரம்பித்தனர். சங்கத்தைச் சேர்ந்த விஜயகுமார், பல இளைஞர்கள் அங்கே இருந்தனர். அவர்கள் ஓலைக்குடா விருந்தினர் விடுதியில் தங்கியிருந்தனர். அங்கேயே வந்து அடுத்த நாள் நிகழ்வைப் பார்க்குமாறு கேட்டுக்கொண்டனர்.

அதுவும் நல்லதாகப் போயிற்று.

இந்தச் சங்கத்தினருடன் வட வங்காள வான் நோக்குனர் சங்கத்தைச் சேர்ந்த பலரும் அதே விருந்தினர் விடுதியில் தங்கியிருந்தனர். அவர்கள் பலரும் தரமான கருவிகளுடன் வந்திருந்தனர். பிரத்யேகமாகத் தயாரிக்கப்பட்ட பல ஃபில்டர்களையும் எடுத்து வந்திருந்தனர். தமிழ்நாடு வானியல் சங்கத்தின் விஜயகுமார் தானே தயாரித்திருந்த ஃபில்டர் பொருத்திய பைனாகுலருடன் கேமராவை வைத்துப் படம் பிடிக்கும் கருவியைக் கொண்டுவந்திருந்தார். பேரா. அனந்தன், சில வெல்டிங் ஃபில்டர் கண்ணாடிகளைக் கொண்டுவந்திருந்தார்.

14 அன்று தனுஷ்கோடி சென்று அங்கே இருந்து கிரகணத்தைக் காணமுடியுமா என்று பார்த்தோம். ஆனால் அங்கு வசதிகள் போதாது என்று தீர்மானித்து, ஓலைக்குடாவுக்கு வந்துவிடுவது என்று முடிவெடுத்து, அன்று இரவு ராமநாதபுரம் மீண்டோம்.

15 காலையில் சீக்கிரமாகக் கிளம்பி ராமேஸ்வரம் வந்து சேர்ந்தோம். ஆளுநர் கெடுபிடி தாங்கவில்லை. எல்லாவித முக்கியமான வழிகளும் அடைக்கப்பட்டு இருந்தது. இரு ஆட்டோக்களைப் பிடித்து கெஞ்சிக் கூத்தாடி, ஏதேதோ பின்வழிகள் வழியாக ஓலைக்குடா நோக்கிப் புறப்பட்டோம். ஒருவழியாக காலை 10.20-க்குள் அந்த இடத்துக்கு வந்துவிட்டோம். கடற்கரைக்கு நேர் எதிரே நூறடிக்குள் இருக்கும் கட்டடத்தின் மொட்டை மாடி.



களைகட்டி இருந்தது. ஒருபக்கம் தமிழ்நாடு வீரர்கள்.



மறுபக்கம் வங்காள வீரர்கள்.



பைனாகுலர்கள், தொலைநோக்கிகள், மானிட்டர்கள், வெப்பமானிகள், வீடியோ கேமராக்கள், சாதா கேமராக்கள் (ஆனால் பீமபுஷ்டி லேகியம் சாப்பிட்டாற்போல குண்டு குண்டாக!), விதம் விதமான ஃபில்டர்கள். அனைவரிடமும் ஒருவித பதற்றம்.

ராக்கெட் விடும்போது கவுண்ட் டவுன் நடப்பதுபோல வங்காள அணியினர் அவ்வப்போது 50 மினிட்ஸ் டூ எக்லிப்ஸ் ஸ்டேஜ் 1, 30 மினிட்ஸ் டூ எக்லிப்ஸ் ஸ்டேஜ் 1 என்றெல்லாம் சொல்லிக்கொண்டிருந்தனர். சிறு குழந்தைகள் சில (என் பெண்ணையும் சேர்த்து) அங்கும் இங்கும் ஓடிக்கொண்டிருந்தன. நான் ஒரு ஓரமாக உட்கார்ந்து புத்தகம் படிக்க ஆரம்பித்தேன்.

கிரகணம் ஆரம்பித்தது. ஒரே ஆரவாரம். வானம் தெளிவாக இருந்தது. மேகங்கள் எதையும் மறைக்கவில்லை. எல்லோரும் ஃபில்டர்களைக் கொண்டு வானை நோக்க ஆரம்பித்தோம். லேசாக ஒரு விள்ளல் சூரியனைக் காணவில்லை.



ஒரு இளைஞர், ஐந்து நிமிடத்துக்கு ஒரு முறை வெப்பத்தை அளக்க ஆரம்பித்தார். ஒரு பக்கம் இரு இளைஞர்கள், புவி ஈர்ப்பில் என்ன மாற்றம் ஏற்படுகிறது என்பதை அளக்க ஒரு சர்க்யூட்டை வைத்துக்கொண்டு எதையோ அளந்துகொண்டு எண்களைச் சத்தமாகச் சொல்லி கூச்சலிட்டனர்.

சிறு பின் ஹோல் கேமராவைக் கொண்டு சுவற்றில் கிரகணப் படம் காண்பிக்கப்பட்டது. வெறும் கையைக் குறுக்கு நெடுக்காக வைத்தாலே கிரகணத்தின் நிழல் வெளிச்சம் தரையில் விழுவதைக் காண குழந்தைகளிடம் ஒரே குதூகலம். இப்படியே இப்படியே விள்ளல் பெரிதாகி, அந்தக் கண்கொள்ளாக் காட்சி. அற்புதமான வளையல். இதற்குள் வெப்பம் சுமார் 8 டிகிரி கீழே இறங்கியிருந்தது. அதிகபட்சமான 34-லிருந்து 26 டிகிரி செண்டிகிரேடுக்கு வந்துவிட்டது!



பதிவர் பிரபு ராஜதுரை குடும்பத்துடன் வந்திருந்தார். அவரை அங்கு சந்தித்தது மிகுந்த மகிழ்ச்சியை அளித்தது. அவர் தனது புரொஃபஷனல் கேமராவைக் கொண்டு பல படங்களை எடுத்தார். நான் எனது டப்பா மொபைல் கேமராவைக் கொண்டு கிரகணத்தைப் படம் எடுக்கும் அபத்தத்தைச் செய்யவில்லை. (இங்கு காணப்படும் படங்கள் பலவும் விருபாக்ஷன் என்ற நண்பர் எடுத்துக்கொடுத்தது!)

முழு வளையல் கிரகணம் ஏற்பட்டபோது விஜயகுமார் கண்களில் கண்ணீர் பெருக்கெடுத்தது. வங்காள வீரர்கள் முகத்தில் ஆனந்தப் பெருமிதம். யாஹூ யாஹூ என்று கத்தினர். கிரிக்கெட் வீரர் தன் வாழ்க்கையின் முதல் டெஸ்ட் செஞ்சுரி அடிக்கும்போது பேட்டை உயர்த்திக் காண்பித்து ஒரு குதி குதிப்பாரே, அந்த அளவுக்குப் பெருமிதம்!

வானியல் ஆர்வலர்களின் ஆர்வம் எனக்கு மகிழ்ச்சியைக் கொடுத்தது. என்னளவில் இது ஒரு மாபெரும் நிகழ்ச்சி. ஆனால் பொதுவாக உணர்ச்சிகளை அதிகம் வெளிக்காட்டி நடந்துகொள்வது என் பண்புக்கு மாறானது. அமைதியாகவே சுற்றிலும் நடப்பதைப் பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன்.

பேரா. அனந்தனுக்குப் பெரும் மகிழ்ச்சி. அவர் வாழ்நாளில் ஒருமுறையேனும் இந்த நிகழ்வைப் பார்த்துவிட விரும்பியிருந்தார். அந்த நிறைவு முகத்தில் தெரிந்தது. கொஞ்சம் கொஞ்சமாக கிரகணம் விடுபட ஆரம்பித்தது. அடுத்த கட்டம் ராட்சசன் கொம்பு. இன்னும் கொஞ்சம், இன்னும் கொஞ்சம் என்று அனைத்தும் விலகி முழுச் சூரியன்.

வங்காளிகளும் தமிழர்களும் சேர்ந்து ஒரு குரூப் ஃபோட்டோ எடுத்துக்கொண்டோம்.



தெருவில் இறங்கி நடக்கும்போது இந்த நிகழ்வைப் பற்றிய பெருமிதமோ ஆச்சரியமோ ஏதும் இன்றி ஒரு பெருங்கூட்டம் கடற்கரை ஓரத்தில் கிரகண தர்ப்பணத்தில் ஈடுபட்டிருந்தது. இந்தியா நிஜமாகவே ஒரு வித்தியாசமான நாடு.

கொஞ்சம் கொஞ்சமாக பசியை உணர ஆரம்பித்தோம். மெதுவாக ஓட்டல் தமிழ்நாடு வந்து, கொஞ்சம் காத்திருந்து கிடைத்த உணவை உண்டோம். மெதுவாக ராமநாதபுரம் நோக்கித் திரும்பினோம்.

இது ஓர் அற்புதமான நாள். என்றுமே நினைவிலிருந்து நீங்காத ஒரு நாளாக இருக்கும்.