எப்படியெல்லாம் பிறரைப் புண்படுத்தலாம்?

முணுக் என்றால் எல்லோருக்கும் கோபம் வந்துவிடுகிறது. காவல் நிலையம் சென்று கைது செய்யச் சொல்லிப் புகார் கொடுக்கிறார்கள். இல்லை என்றால் நேராக நீதிமன்றம் சென்று வழக்கே தொடுத்துவிடுகிறார்கள்.

இப்போது நான் இப்படிச் சொல்கிறேன் என்று வைத்துக்கொள்வோம்: ‘வக்கீல்கள் எல்லாம் தம் கட்சிக்காரர்களை ஏமாற்றிப் பணம் பிடுங்குகிறார்கள். வழக்கு முடிவதில் அவர்களுக்கு விருப்பம் இல்லை.’ இப்படி நான் சொல்வதை வைத்து என்மீது வழக்கு தொடுக்கமுடியுமா? சரி, இதைக் கொஞ்சம் நீட்டிப்போம்.

பள்ளிக்கூட ஆசிரியர்கள் எல்லோரும் தகுதியற்றவர்கள். அவர்கள் வகுப்புகளில் ஒழுங்காகப் பாடம் நடத்துவதில்லை.

மருத்துவர்கள் ரத்தம் உறிஞ்சிகள். உயிரைக் காப்பாற்றுகிறார்களோ இல்லையோ, பணத்தைப் பிடுங்குவதிலேயே குறியாக இருக்கிறார்கள்.

காவல்துறையைச் சேர்ந்தவர்கள் எல்லோரும் லஞ்சம் வாங்குகிறார்கள். சட்டம் ஒழுங்கு குலைவதற்கு இவர்களே காரணம்.

அரசியல்வாதிகளைப் பற்றிச் சொல்லவே வேண்டாம். அவர்கள் எல்லோருமே ஊழல் பெருச்சாளிகள். இந்த நாடு குட்டிச்சுவராகப் போனதற்குக் காரணமே அரசியல்வாதிகள்தான்.

மேலே உள்ள கேரிகேச்சர் எல்லாமே நாம் தினம் தினம் பேசுவதுதானே? ஒரு குறிப்பிட்ட தொழில்துறை பற்றிய ஒரு பிம்பம் நமக்குத் தோன்றுவதற்குக் காரணம் என்ன? நம்மில் ஒரு சிலரின் தனிப்பட்ட அனுபவங்கள். பின் அவை பதிவு செய்யப்பட்டு, கை, கால், மூக்கு, காது வைக்கப்பட்டு இதழ்களில் கதைகளாக, ஜோக்குகளாக, திரைப்படங்களில் பாத்திரங்களாக ஆகி, பெரும்பாலும் அனைவராலும் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டதாகிறது. அனைவராலும் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டதாலேயே மீண்டும் மீண்டும் reinforce செய்யப்படுகிறது.

பிற அடையாளங்களுக்கு வருவோம். சாதி, மதம், பாலினம்.

பெண்கள் என்றால் பின்புத்திக்காரர்கள், பசப்பு வார்த்தை பேசிக் காதலித்து ஏமாற்றுபவர்கள், துய்ப்பதற்கான பண்டங்கள் என்பதாகவே திரைப்படங்கள் இன்றுவரை அவர்களைக் காட்டிவருகின்றன. இன்றும் நாயக மையப் படங்கள் அனைத்திலும் குத்தாட்டத்துக்கும் தொட்டுக்கொள்ளவும் மட்டும்தான் நாயகியின் தேவை உள்ளது.

திரைப்படங்களில் காமெடி பாத்திரங்களாக பார்ப்பனர்கள் பயன்பட்டு வந்துள்ளனர். பிற சாதிக்காரர்களைக் குறிப்பிட்டுக் கேலி செய்துவிட முடியாது தமிழகத்திலே. தலித்துகள் அடையாளப்படுத்தப்படுவார்கள். ஆனால் அவர்களின் சாதி குறிப்பிட்டுச் சொல்லப்படுவதில்லை. சேரிகள் எரிக்கப்படுவதாகக் காட்டப்பட்டாலும் அது அடையாளம் தெரியாத ‘ஏழை’ சேரியாக இருக்குமே தவிர, பள்ளர்கள், பறையர்கள் அல்லது அருந்ததியர்கள் என்று தெளிவாகப் புரிந்துகொள்ளும்படி இருக்காது. அதே சமயம் பார்ப்பனர்கள் உயர்ந்தோராகக் காட்டப்படுவதையும் காணலாம். தேவர் சாதியினரும் உயர்வாகக் காட்டப்படுகிறார்கள். மற்ற சாதிகளை எளிதில் ஒரு திரைப்படத்தில் என்னால் கண்டுகொள்ள முடிந்ததே இல்லை.

மதம் சார்ந்து பார்த்தால், இந்து மதத்தின் பல்வேறு கூறுகளைக் கேலி பேசுவது தமிழ்த் திரைப்படங்களில் எப்போதுமே நடந்துவந்துள்ளது. அவற்றில் பல வரவேற்கக்கூடியவையும்கூட. ஆரம்பகாலத்தில் வில்லன்கள் கிறிஸ்தவர்களாகச் சித்திரிக்கப்பட்டிருந்தனர். அதேபோல குறையாடை அணிந்து உடலைக் குலுக்கும் பெண்ணுக்கு ரீட்டா என்று பெயரும் கழுத்தில் சிலுவையும் இருக்கும். ஸ்மக்லிங் செய்பவர்கள் கட்டாயம் முஸ்லிம்களாக இருப்பர்.

இவை எல்லாமுமே சமுதாயத்தில் பரவலாக இருக்கும் ஸ்டீரியோடைப்கள்தாம். அதனாலேயே இவை உண்மை அல்ல. இந்த ஸ்டீரியோடைப்கள் அவ்வப்போது மாற்றம் அடைவதையும் பார்க்கிறோம். இந்த ஸ்டீரியோடைப் பாத்திரப் படைப்பு நம்மைத் தனிப்பட்ட முறையில் கேலி செய்வதுபோலத் தோன்றினால் நமக்குக் கோபம் வருவது இயல்பே. அதனால் நம் மனம் புண்படுவதும் ஓரளவுக்கு நியாயமே.

***

வார்த்தைகளால் பிறரைப் புண்படுத்தவே கூடாது என்று சட்டமெல்லாம் இயற்றமுடியுமா? நாத்திகம் என்பது அனைத்து மதங்களுக்கும் எதிரானது. நாத்திகக் கூற்றுகள் பொதுவாக அனைத்து மத நம்பிக்கையாளர்களையும் புண்படுத்தத்தான் செய்யும். தமிழகத்தில் குறிப்பாக திராவிட இயக்கம் என்பது முழுக்க முழுக்க இந்து மதத்துக்கு எதிரானது. அதேபோல திராவிட இயக்கத்தவர் மற்றும் பெரியார் பற்றிய தீவிர இந்துக்களின் கருத்துகள் அவ்வியக்கத்தோரைக் கடுமையாகப் புண்படுத்தும். இரு சாராரும் மற்றவரைப் புண்படுத்துவதில் சளைத்தவர்கள் அல்லர். எனக்குத் தெரிந்த பல இந்துக்கள் முஸ்லிம்களைப் பற்றி மிக மோசமான அபிப்ராயம் கொண்டவர்கள். எனக்கு நிறைய முஸ்லிம்களை நெருக்கமாகத் தெரியாது. எனவே இந்துக்களைப் பற்றி அவர்களிடம் எம்மாதிரியான கருத்துகள் உள்ளன என்பது அவ்வளவாகத் தெரியாது. இந்த இரு மதங்களும் பல தளங்களில் எதிரெதிர் கருத்துகளைக் கொண்டவை. எனவே இம்மதங்களைப் பின்பற்றுவோர் மாற்று மதத்தவர்மீது எதிர்மறை அபிப்ராயம் கொண்டிருப்பது இயற்கையே. இவற்றையெல்லாம் மீறித்தான் இம்மதங்களைச் சேர்ந்தோரிடையே நட்பும் சில நேரங்களில் காதலும் ஏற்படுகிறது.

திரைப்படம் ஒரு கதையைச் சொல்ல முற்படுகிறது. அந்தக் கதையில் நிஜப் பாத்திரங்கள் தேவைப்படுகிறார்கள். அவர்களுடைய பல்வேறு அடையாளங்கள் மொன்னையாக்கப்பட்டாலும் ஒருசில அடையாளங்கள் அவசியமாகின்றன. கூரிய வித்தியாசங்களை ஒட்டுமொத்தமாக மொன்னையாக ஆக்கிவிட முடியாது. மாறாக வித்தியாசத்தை அதிகப்படுத்திக் காட்ட சில அடையாளங்களைக் கூர்மையாக்க வேண்டியிருக்கும். உதாரணமாக, காதல் திருமணப் பிரச்னையை அதிகப்படுத்திக் காட்ட பார்ப்பன - கிறிஸ்தவ அல்லது பார்ப்பன - தலித் காதலர்கள் காட்டப்படுகிறார்கள். பார்த்தவுடனேயே வித்தியாசங்கள் பட்டென்று புரிந்துகொள்ளக்கூடியதாக இருக்கவேண்டும் என்று ஒரு வெகுஜன இயக்குநர் யோசிக்கிறார்.

***

இதெல்லாம் இருக்கட்டும். முஸ்லிம்களைத் தீவிரவாதிகளாக ஒரு படத்தில் காட்டலாமா, கூடாதா? அப்படிக் காட்டுவதால் முஸ்லிம் சமுதாயத்தை அவமதிப்பதாக ஆகுமா? சமீபத்தில் வந்த துப்பாக்கி படத்தில் காஷ்மீரைச் சேர்ந்த தீவிரவாதி ஒருவன் (எனவே முஸ்லிம்...) மும்பையில் ஒரு பெரிய தீவிரவாத ஸ்லீப்பர் செல் நெட்வொர்க்கை வைத்திருக்கிறான். அந்த ஸ்லீப்பர் செல் நெட்வொர்க்கில் இருப்போர் அனைவரும் இயல்பாகவே, முஸ்லிம்கள். இதற்கு வராத எதிர்ப்பு ஏன் கமல் ஹாசன் உருவாக்கியுள்ள விஸ்வரூபம் படத்துக்கு வந்துள்ளது? ஏற்கெனவே படம் திரையிடப்பட்டு அதிலிருந்து கிடைக்கப்பெற்ற தகவலின்படி, ஆஃப்கனிஸ்தானில் உள்ள தாலிபன் தீவிரவாதிகளும் அவர்களுடைய செயல்களும்தான் கதையின் களம் என்று தெரியவருகிறது. இதில் தமிழ்நாட்டு முஸ்லிம்களுக்கு என்ன பெரிய பிரச்னை இருக்கமுடியும்? அப்படியே பிரச்னைகள் இருந்தாலும் இந்தப் படத்தால் தமிழகத்தில் உள்ள மத இணக்கச் சூழல் கெட்டுவிடும் என்று சொல்லும் அளவுக்கு என்ன இருக்கிறது?

இப்போது ஏட்டிக்குப் போட்டியாக ஆதிபகவன் படம் இந்துக்களை அவமதிக்கிறது என்பதாக ஆரம்பித்துள்ள விவகாரத்தால், இனி எல்லாப் படங்களுமே இதுபோன்ற சிக்கல்களுக்கு உள்ளாகும் நிலைக்குத் திரையுலகத்தைத் தள்ளியுள்ளது. வேலை வெட்டி இல்லாதவர்கள் நீதிமன்றம் போய் எந்தப் படத்தையும் தாமதப்படுத்தலாம்.

இதைத் தாண்டி, ஜெயலலிதா, ஜெயா டிவி கோணம் என்றெல்லாம் வேறு சொல்கிறார்கள். தமிழக அரசு வழக்கறிஞர் வாதங்களைப் படிக்கும்போது சின்னப்புள்ளைத்தனமாகத்தான் தெரிகிறது.

கமலுக்கு என் அனுதாபங்கள். ஒரு தொழிலதிபராக எண்ணற்ற கோடிகளை முடக்கித் தொழில் செய்யும்போது இதுபோன்ற சோதனைகளை எதிர்கொள்வது எளிதல்ல. இந்தப் படம் ஏதோ ஒருவிதத்தில் அவருக்கு லாபம் தரவேண்டும் என்ற எண்ணம் தலைதூக்குகிறது. பொதுவாக தமிழ் சினிமாப் படங்களை நான் இப்படி அணுகுவதில்லை. ஆனால் இப்போது நடக்கும் அரசியல்தனமான காய் நகர்த்தல்கள் அராஜகமாகத் தெரிகிறது.

என் எதிர்ப்பைப் பதிவு செய்ய இந்தப் படத்தை இரண்டு தடவையாவது தியேட்டர் சென்று பார்ப்பது என்று முடிவு செய்துள்ளேன்.

தனக்குப் பிடிக்காததை உடனடியாகத் தடை செய்யவேண்டும்; சம்பந்தப்பட்ட நபர்களைச் சிறையில் தள்ளவேண்டும் என்றெல்லாம் யோசிக்கும் முட்டாள்களே! நாளை உங்களுக்கே இதே நிலைமை ஏற்படலாம். முற்றுமுழுதான கருத்துச் சுதந்தரம்தான் நமக்கு ஒரே நம்பிக்கை. அது நமக்குப் பிடிக்காத கருத்தாக இருந்தாலும் சரி. கருத்தைக் கருத்தால் எதிர்கொள்வோம். தடையால் அல்ல.