மோசின் கான், முடாஸர் நாஸர், ஜாஹீர் அப்பாஸ், ஜாவீத் மியாந்தத்

நீங்கள் முப்பது வருடங்களுக்கு முன்னால் இந்திய கிரிக்கெட்டைப் பார்க்க ஆரம்பித்திருந்தீர்கள் என்றால் இந்தப் பெயர்கள் உங்களுக்குத் தெரியாமல் இருந்திருக்காது.

இன்றைக்கு பாகிஸ்தான் கிரிக்கெட் இருக்கும் கந்தரகோலமான நிலை அப்போது இருக்கவில்லை. அதுவும் இந்தியா - பாகிஸ்தான் ஆட்டம் என்றால் போருக்குச் சமானமாகக் கருதப்பட்ட அந்த நாள்களில், வலுவான பாகிஸ்தான் அணியை எதிர்கொண்டு, தட்டுத் தடுமாறி டிரா செய்தோ அல்லது செருப்படி வாங்கியோ திரும்பும் இந்திய அணி உங்களுக்கு அல்சரைப் பெற்றுத் தந்திருக்கும்.

அப்போதெல்லாம் இந்திய அணி வீரர் யாராவது செஞ்சுரி அடித்தாலே நாங்கள் எல்லாம் எம்பிக் குதிப்போம். பொதுவாக அது காவஸ்கராக மட்டுமே இருக்கும். அவ்வப்போது விஸ்வநாத் அல்லது வெங்சர்க்கார். திடீரென எங்கிருந்தோ வந்தார் மொஹீந்தர் அமர்நாத். இதில் இரட்டை சதம் என்பது மருந்துக்கும் இருக்காது. ஆனால் பாகிஸ்தான் அணியிலோ கண்ணில் ரத்தம் வர வைத்துவிடுவார்கள்.

முடாஸர் நாஸரும் ஜாவீத் மியாந்ததும் சேர்ந்து நம்மைக் கதற அடித்து, ஆளுக்கு இரட்டை சதம் போட்ட ஆட்டம் உங்களுக்கு ஞாபகம் இருக்கலாம் (முடாஸர் நாஸர் 231, ஜாவீத் மியாந்தத் 280*). என்னால் கடைசிவரை இதைப் புரிந்துகொள்ளவே முடியவில்லை. அதெப்படி ஐயா, இவர்களில் ஒருவரைக்கூட அவுட் ஆக்க முடியவில்லை? ஒரு ஆள் இரட்டை சதம் என்றால்கூடப் பரவாயில்லை. இரண்டு பேருமா? பின்னர் இலங்கை அணி இந்தியாவுக்கு எதிராக 900 ரன்களைத் தாண்டிய கொடுமையும் நிகழ்ந்துள்ளது. (அதில் ஜயசூரியா 340, மஹாநாமா 225, அரவிந்த டி சில்வா 126!)

முடாஸர் நாஸர் கொஞ்சம் அழுக்கான பேட்ஸ்மன். ஜொலிக்கும் ஆட்டம் அல்ல அவரது. மோசின் கானுடன் சேர்ந்து தொடக்க ஆட்டக்காரர். இதில் மோசின் விளையாட்டு கொஞ்சம் அழகாக இருக்கும். ஆனால் மோசின் எப்படியும் கபில் தேவ் பந்துவீச்சில் அவுட் ஆகிவிடுவார். அவர் அப்போது இந்திய நடிகை ரீனா ராய் என்பவரைக் கணக்கு பண்ணிக்கொண்டிருந்தார். அதனால்தான் சீக்கிரம் அவுட் ஆகி, இந்தியாவின் மானம் கப்பல் ஏறாமல் காப்பாற்றிவந்தார் என்று நாங்கள் நினைத்தோம். ஆனால் முடாஸருக்கு இதுபோல இளகிய மனம் கிடையாது.

இதில் ஜாஹீர் அப்பாஸ் ரொம்பவே மோசம். அடுத்தடுத்த ஆட்டங்களில் வரிசையாக செஞ்சுரி அடித்து ரொம்பவே கடுப்பேத்துவார். அந்த மோசமான பாகிஸ்தான் தொடர் - 1982-83 - உங்களுக்கு ஞாபகம் இருக்கலாம். இம்ரான் கான் மிகச் சிறப்பாகப் பந்து வீசிய தொடர். மொஹீந்தர் அமர்நாத், காவஸ்கர் தவிர மீதி அனைவருமே திணறிய தொடர். முதல் மூன்று டெஸ்ட்களிலும் அப்பாஸ் வரிசையாக செஞ்சுரி. 215, 186, 168. அடுத்த மூன்று டெஸ்ட்களில் நல்ல வேளையாக இந்த அசம்பாவிதம் தொடரவில்லை. எப்படி ஒரு ஆள் அடுத்தடுத்த டெஸ்டில் தொடர்ந்து சதம் அடிக்கிறார் என்பது புரியவில்லை. பாகிஸ்தான் அம்பயர்கள் அழுகுணி ஆட்டம் ஆடுகிறார்கள் என்று சொல்லி தேற்றிக்கொண்டோம்.

நல்லவேளையாக மோசின் கான், ஜாஹீர் அப்பாஸ் விரைவிலேயே காணாமல் போனார்கள். முடாஸர் நாஸர்கூட கொஞ்ச நாள் கழித்துக் காணோம். ஆனால் ஜாவீத் மியாந்தத் வெகு நாள்கள் தொடர்ந்து இருந்து கழுத்தறுத்தார். ஷார்ஜாவில் சேத்தன் ஷர்மாவைக் கடைசிப் பந்தில் சிக்ஸ் அடித்து பெரும்பாலான இந்தியர்களை கிரிக்கெட் ஆட்டம் பார்ப்பதிலிருந்து விடுவித்தார்.

இந்த நால்வர் இடத்தை ஆக்ரமிக்க வந்த ஆட்டக்காரர்களில் சலீம் மாலிக், இன்ஸமாம்-உல்-ஹக் தவிர வேறு யாரும் இந்திய ரசிகர்களை அதிகமாகப் புண்படுத்தியதில்லை.

இன்று யோசித்துப் பார்த்தால் யார் பாகிஸ்தான் அணியில் இருக்கிறார்கள் என்றே தெரியவில்லை. அக்ரம், உக்ரம், குல், முஷ்டாக், இம்ரான் என்று நான்கைந்து முஸ்லிம் பெயர்களை எடுத்துக்கொண்டு அதில் ஏதோ இரண்டை அடுத்தடுத்துப் போட்டால் வரும் பெயரில் யாராவது ஒருவர் இருப்பார். அவர் வலது கையா, இடது கையா, தடுத்தாடுவாரா, அடித்தாடுவாரா, ஆல் ரவுண்டரா, இல்லையா என்று புரிந்துகொள்வதற்குள் காணாமல் போய்விடுவார். ஹெராயின் அடித்து மாட்டிக்கொள்வார். செக்ஸ் பிரச்னையில் சிக்கிக்கொள்வார். மேட்ச் ஃபிக்ஸிங்கில் மாட்டி நான்கு மாதங்கள் தடை செய்யப்பட்டு, மீண்டும் அணிக்குள் நுழைந்து, அடுத்து வாழ்க்கை முழுவதும் தடை என்று உதை வாங்கி, காணாமல் போய்விடுவார்.

இவ்வளவு திறமையைக் கொண்ட ஒரு நாட்டில் இப்படி ஒரு குழப்படி நிர்வாகத்தினால் இவ்வளவு கேவலமான நிலையா என்று நினைக்கும்போது வருத்தமாக உள்ளது. கொஞ்சம் ஆசுவாசமாகவும் உள்ளது.