முகுந்தா! முகுந்தா!

கோவிந்தா! கோவிந்தா!

நம்மூரில் மட்டும்தான் சினிமா எடுக்கும்போது நல்ல சினிமா ஒன்று எடுக்கவேண்டும் என்று யோசிக்கமாட்டார்கள் போல. என் மூஞ்சி எங்கப்பாத்தாலும் தெரியணும். கதை, வசனம், திரைக்கதை, டைரக்‌ஷன், பாட்டு எழுதறதும் நாந்தான், அத்தப் பாடறதும் நாந்தான்... லைட் பாயும் நாந்தான், கேட்டரிங்கும் நாந்தான். (பணம் மட்டும் இன்னோர்த்தன் போடுவான்.)

முதல் நாள் (அல்லது ரெண்டாவது நாள்) சத்யம்ல படம் பாக்க நண்பர் நாகராஜனுடன் - எப்படியோ டிக்கெட் வாங்கி வெச்சிருந்தார் மனுஷன் - போனேன். சிவாஜி படம்கூட இப்படி முத நாள் ஷோதான். காலைல அங்கயாவது பிரேக்ஃபாஸ்டுன்னு கிருஷ்ணா ஸ்வீட்ஸ்ல கொடுத்தாங்க. இப்ப மத்தியானம் போனதால யாரும் எதுவும் ஃப்ரீயா கொடுக்கல. ஃப்ரீயா கிடைச்சது தலைவலி மட்டும்தான்.

ப்ராஸ்தெடிக் மேக்-அப் மொத்தமாகப் பார்க்க சகிக்கவில்லை. இது இல்லை என்று யார் அழுதார்கள்? அதேபோல பத்து வேஷங்களும் தேவையாகவே தோன்றவில்லை. பஞ்சாவதாரம் அல்லது திரியாவதாரம்னு போட்டு கழுத்தறுப்பைக் குறைத்திருக்கக்கூடாதா? போதாக்குறைக்கு நேத்திக்கு கேடிவில சிட்டிசன் போட்டு மூடை மொத்தமா அவுட் பண்ணிட்டாங்க.

ராகவன் குருவியோட கம்பேர் பண்ணிருந்தார். இன்னமும் அந்த எழவை பாக்கலை. சத்யம் ஸ்டுடியோ-5ல கூவிக் கூவி கூப்பிட்டும் நேத்தி யாரும் போகலை. இன்னும் பத்து இருபது நாள்ள, தசாவதாரமும் ஸ்டுடியோ-5, சீசன்ஸ் அப்படின்னு ஏதாவது 40-50 சீட் இருக்கற ஸ்கிரீனாப் பாத்து போயிடும்.

இந்தப் படத்துல இது ஓட்டை, அது ஓட்டைன்னு லாஜிக் எல்லாம் பேசினா நொந்துடும்னு தோணுது.

11, 12-ம் நூற்றாண்டுல ஸ்ரீவைஷ்ணவர்களிடையே வடகலை, தென்கலை பிரிவுகள் ஆரம்பிக்கல. அதுக்கு பின்னால நேரம் இருக்கு. பிள்ளை லோகாசாரியார், தேசிகர், மணவாள மாமுனி எல்லாரும் வந்து அவங்கவங்க கொள்கை ரீதியா சண்டைபோட்டு, பின்னாடி நெத்தி ரியல் எஸ்டேட்டுல யூவா, ஒய்யான்னு குதியாட்டம் போடறதுக்கு முன்னாடி எந்த ஷேப்ல நாமம் போட்டாங்கன்னு யாருக்கும் தெரியாது. சரியான ரெகார்ட் இல்லை.

அந்த ஆரம்ப சீன் கப்ஸா தவிர, சுமாராத்தான் இருந்தது. பக்கத்துல நாகராஜன் இதுக்கு மட்டுமே கொடுத்த காசு போதும்னு சொல்லிகிட்டிருந்தாரு. அப்ப பேசாம அதோட திரும்பி வந்திருக்கலாம். அதுக்கப்புறம் டார்ச்சர், டார்ச்சர், டார்ச்சர். எப்படி ப்ராஸ்தெடிக் மாஸ்க் மூஞ்சில ஒட்டலையோ, அதேமாதிரி என்னால கதைல ஒட்டவே முடியலை.

இப்ப டிரெண்டே பல பேரை பயன்படுத்திட்டு கதை-திரைக்கதை-வசனம்ன்னு தன்னோட பேரைப் போடறதுதான் போல இருக்கு.

கதையை ஏற்கெனவே கட்டுடைச்சு சிலர் எழுத ஆரம்பிச்சிட்டாங்க. தலித் சாவறது, சுனாமியோட நோக்கமே சில ஆயிரத்தைக் கொன்னு, பல கோடியைக் காப்பாத்த + கடலோட போன கோவிந்தராஜரை மீட்க போன்றதையெல்லாம் அடுத்த சில நாள்கள் பலரும் பிரிச்சு மேய என் வாழ்த்துகள்.

கதை எங்க நடக்குதுன்னு ஒரே குழப்பம் எனக்கு. சிதம்பரத்துலேர்ந்து சிலையோட கமல்-2-வும் அசின்-2-வும் ஓட அவங்க பாண்டிச்சேரி பக்கம் போயிட்டு திரும்பி சிதம்பரம் பக்கம் வண்டியைத் திருப்பிகிட்டு வராங்கன்னு நினைக்கறேன். ஆனா அந்த டிரெய்னப் பாத்தா மெட்ராஸ் லோகல் எலெக்ட்ரிக் டிரெய்னாட்டம் இருக்கு. அது சிதம்பரம் வரைக்கும் போகுதா? சுனாமி தாக்குதல் சிதம்பரம் பக்கம் அதிகமாக இல்லையே? கடலூர்ல கொஞ்சம் இருந்தது. ஆனா இதெல்லாம் ஏன் என் தலைக்குள்ள ஓடிட்டே இருக்குன்னு புரியலை.

ஏதோ நாலு மேட்டர் உள்ள வரணும். ஒரு டிரெய்ன், ஒரு பஸ். 'சார் இங்க மோட்டார் பைக்ல ஒரு சேஸிங் இருந்தா நல்லாருக்கும்.' 'சரி செஞ்சுடுவோம்.' 'தோட்டா தரணி சாரை வெச்சு ஒரு சுனாமி சீன் போட்டா சூப்பரா இருக்கும்.' 'சரி, அப்படியே ஒரு சர்ச் இருந்தா அதுவும் சூப்பர்.' 'சரி, வேளாங்கண்ணி சர்ச் மாடலை எடுத்து அவரை செய்யச் சொல்லு.' 'அப்ப சரி, ஆனா அந்த கத்தோலிக்க சர்ச் மாடலை எடுத்து அதப்போய் சர்ச் ஆஃப் சவுத் இண்டியான்னு ஏன் எழுதிப் போட்டீங்க?' 'அதெல்லாம் கண்டுக்காதீங்க. சினிமான்னா இதையெல்லாமா பார்த்துகிட்டு.' 'அனுபவிக்கணும், ஆராயக்கூடாது.'

இந்தியால உள்ளூர் மேட்டரை கவனிக்கற இண்டெலிஜென்ஸ் ஏஜென்சிக்குப் பேர் இண்டெலிஜென்ஸ் பீரோ (IB). வெளியூர் மேட்டர்ல குட்டைய குழப்பறதுதான் RAW வேலை. அதாவது, CIA, FBI மாதிரி. அதனாலதான நம்ம ஈழத்துத் தோழர்கள், ரா, ரான்னு ராவிக்கிட்டிருக்காங்க. ராவா, சிபிஐயான்னா ரான்னு போடுவோம், புதுசா இருக்கும்னு யார் ஐடியா கொடுத்தாங்க?

மத்தபடி, பிரான்ஸ் நாட்டு அறிஞன் வால்ட்டேர் சொன்னதுதான் ஞாபகத்துக்கு வருது.

'Music, to-day, is only the art of executing difficult things, and that which is only difficult cannot please long.'

ஒருத்தர் கஷ்டமான சில வேலைகளைச் செய்திருக்கார்ங்கற காரணத்துக்காக, ஆஹா, ஒஹோன்னு கொண்டாடமுடியுமா?

நீ என்ன உலக நாயகனா?

ஆமாம்.

blah blah blah, நாம எல்லோருமே உலக நாயகர்கள்தான். ஏன்னா, blah blah blah.

---*---

நமக்கு முதல் தேவை பணிவு. நாம போகவேண்டிய தூரம் அதிகம். மனசெல்லாம் ஆசை இருக்கு, ஆனா திறமை, உழைப்பு இன்னமும் நிறைய வேண்டும்ங்கற பணிவு. அது போதும்.