பத்மநாப ஐயரின் புத்தகப் பிரியம்

எனக்கு பத்மநாப ஐயரை அவ்வளவாகத் தெரியாது. என் நண்பர், எழுத்தாளர் இரா.முருகன் சிலமுறை பத்மநாப ஐயர் பெயரை என்னிடம் சொல்லியிருக்கிறார். ராயர் காபி கிளப் எனப்படும் யாஹூ! குழுமத்தில் முருகன் சிலமுறை ஐயரைப் பற்றி எழுதியிருக்கிறார்.

நான் கிட்டத்தட்ட ஒன்றரை ஆண்டுகள் லண்டனில் வசித்தேன். கிரிக்கெட் தொடர்பான ஒரு நிறுவனத்தில் வேலை செய்துவந்தேன். அப்பொழுது எனக்குத் தமிழின் மீது அவ்வளவு ஈடுபாடில்லை. அதனால் ஐயரைப் பற்றிக் கேள்விப்பட்டிருக்கவில்லை. கேள்விப்பட்டிருந்தால் பலமுறை அவருடன் அளவளாவியிருப்பேன்.

இரண்டு வருடங்களுக்கு முன்னர், பெப்ரவரி 2003-ல் நான் திடீரென தமிழில் எழுதத் தொடங்கினேன். தமிழ்ப் புத்தகங்களைக் கூடை கூடையாக வாங்கிச் சேர்க்கத் தொடங்கினேன். ஓரளவுக்குப் படிக்கவும் செய்தேன். ஒரே வருடத்தில்... பெப்ரவரி 2004-ல், தமிழில் புத்தகங்கள் பதிப்பிக்கும் நிறுவனம் (கிழக்கு பதிப்பகம்) ஒன்றையும் தொடங்கி விட்டேன்.

அதற்குப் பின்னர் ஜூலை 2004-ல் லண்டன் செல்லவேண்டி இருந்தது. அப்பொழுதுதான் பத்மநாப ஐயரைச் சந்தித்தேன்.

ஐயருக்கு இலக்கியத்தில் ஈடுபாடு உண்டு என்று கேள்விப்பட்டிருந்தேன். ஆனால் யோசித்துப் பார்க்கும்போது இலக்கியங்களையும் மீறி, அவரது ஆர்வம் உண்மையில் புத்தகம் என்னும் ஸ்தூல உருவத்தின் மீதுதான் இருக்கிறது என நினைக்கிறேன். இலக்கியம், எழுத்து, படைப்பு, கவிதை, கதை என்று சொல்லும்போது அவை அச்சில்தான் இருக்க வேண்டும் என்பதில்லை. இன்று இணையத்திலேயே பிட்களாகவும் பைட்களாகவும் இலக்கியம் வெளிவருகிறது. ஆனால் அச்சிட்ட புத்தகங்கள் - அவை வெறும் குப்பைகளை உள்ளடக்கியிருந்தாலும் - ஆர்வத்தைத் தூண்டுவன.

நான் லண்டனில் இருந்தபோது இரண்டு நாள்கள் ஐயரைச் சந்தித்தேன். முதல் நாள் நித்தியானந்தத்தின் வீட்டுக்கு அழைத்துச் சென்றிருந்தார். அங்கு ஐயரது நண்பர்கள் பலரும் இருந்தனர். இடியாப்பமும் சொதியும் தேங்காய்த் துவையலும் உருளைக்கிழங்கு கறியுடன் இரவு உணவு. அதன்பின்னர் இரவு வீடு திரும்பும் முன்னர் ஐயருடன் வெகுநேரம் பேசிக்கொண்டிருந்தேன். அதுதான் ஐயரை முதன்முதலாகச் சந்திப்பது என்பதால் அவரது சிறுவயது இலங்கை வாழ்க்கை, அவர் புத்தகங்கள், இதழ்கள் ஆகியவற்றை நோக்கித் தன் கவனத்தைத் திருப்பியது, அவரது மனைவி, குழந்தைகள் போன்று பலவற்றையும் பற்றிப் பேசினோம்.

யாழ்ப்பாணத்திலிருந்து அவர் இந்தியாவுக்கு தோணி மூலம் வந்து சென்னையில் சில புத்தகங்களை அச்சிட்டு, மீண்டும் அவற்றை எடுத்துக்கொண்டு ஊர் திரும்பியதைப் பற்றிச் சொன்னார். தரமான புத்தகங்கள் அச்சிடுவது, வித்தியாசமான முறையில் புத்தகங்களை அச்சிடுவது ஆகியவற்றைப் பற்றி நிறையப் பேசினார்.

அடுத்த நாள் ஒரு பெட்டி நிறைய எக்கச்சக்கமான புத்தகங்களையும், சஞ்சிகைகளையும் கொண்டுவந்து கொடுத்தார். அதிலிருந்து சில புத்தகங்களையும் எடுத்துக்காட்டி, அவற்றைப் பற்றிப் பேசினார். ஒன்று குழந்தைகளுக்கான புத்தகம். தீவிர இலக்கியவாதிகள் இந்தப் புத்தகத்தை சட்டை செய்யமாட்டார்கள். குழந்தைக்கான கதை. ஒவ்வொரு பக்கமும் எழுத்துக்களுடன் படங்கள் உண்டு. அதற்கும் மேலாக ஒவ்வொரு பக்கத்திலும் சில பகுதிகள் வெவ்வேறு வடிவங்களில் வெட்டப்பட்டிருக்கும். அதனால் அடுத்த பக்கத்தில் இருக்கும் சில படங்களும் எழுத்துக்களும் முதல் பக்கத்திலிருந்து பார்க்கும்போதே தெரியும்.

இந்தப் புத்தகம் மிக அழகான முறையில் வடிவமைக்கப்பட்டிருந்ததையும், நேர்த்தியோடு ஒரு பெட்டி மாதிரியான மேலட்டைக்குள் பொதிந்து வைக்கப்பட்டிருப்பதையும் சுட்டிக்காட்டினார். இதுபோன்ற புத்தகங்கள் தமிழில் வரவேண்டும் என்று தனக்கு இருக்கும் ஆசையைச் சொன்னார்.

சிறுவர்களுக்கான புத்தகங்களை நான் பதிப்பிக்கும்போது நிச்சயம் ஐயரது ஆசையை மனத்தில் வைத்திருப்பேன்.

'ஐயரின் சூட்கேஸ்' என்று என் வீட்டில் அழைக்கப்படும் பெட்டியில் ஐயர் கொடுத்தனுப்பியிருந்த புத்தகங்களை ஒன்றன் பின் ஒன்றாக நான் மெதுவாகப் படித்துக் கொண்டிருக்கிறேன். அதைப் படித்து முடிக்க எனக்கு பல வருடங்கள் ஆகும்! ஆனால் ஐயர் கொடுத்த ஒரு புத்தகத்தை மட்டும் நான் உடனடியாகப் படித்துவிட்டேன். அது அண்டன் பாலசிங்கம் எழுதியிருந்த 'விடுதலை' என்ற புத்தகம். அதைப்பற்றி நான் எனது வலைப்பதிவில் ஓர் அறிமுகப் பதிவை எழுதியிருந்தேன் (ஒன்று | இரண்டு | மூன்று). யாழ்ப்பாணத்திலிருந்து வெளியாகும் பத்திரிகை ஒன்று அந்தப் பதிவை வெளியிட விரும்புவதாகவும், அதற்கு அனுமதி தருமாறும் கேட்டு ஐயர் எனக்கு எழுதியிருந்தார். கடல் கடந்து வரும் பத்திரிகையில் என் எழுத்து வெளிவருவது எனக்கு சந்தோஷம்தான்!

ஐயரை நான் சந்திப்பதற்கு ஒரு மாதம் முன்னரே - ஜூன் 2004-ல் - நான் கொழும்பு செல்லவேண்டியிருந்தது. இந்தப் பயணத்தைப் பற்றி ஐயரிடம் மின்னஞ்சல் மூலம் தெரிவித்திருந்தேன். ஐயர் உடனேயே தனது நண்பர்கள் சிலருக்குத் தகவல் தெரிவித்து என்னைச் சந்திக்குமாறு கேட்டுக்கொண்டிருந்தார். இதனால் எனக்கு சு.வில்வரத்தினம், தெளிவத்தை ஜோசப், மு.பொன்னம்பலம், ரமனேஷன் போன்றவர்களைச் சந்திக்கும் வாய்ப்பு கிடைத்தது. [ஒன்று | இரண்டு]

இத்தனைக்கும் என்னைச் சந்திக்கும் ஒரே காரணத்துக்காக வில்வரத்தினம் திருகோணமலையிலிருந்து கொழும்பு வந்திருந்தார்! அப்படி ஐயர் அவர்களிடம் என்னைப்பற்றி என்னதான் சொல்லியிருந்தாரோ? அவர்களும் ஒருவேளை சாகித்ய அகாதெமி விருது வாங்கிய பெரும் தமிழ் எழுத்தாளர் யாரோ வருவதாக எண்ணியிருந்திருக்கலாம்! அதன்பின்னர் அவர்களிடம் பேசும்போது, நான் ஒரு சாதாரண வாசகன்தான்; எழுத்தென்று சொல்லிக்கொள்ளுமாறு நான் ஒன்றும் செய்தது கிடையாது; ஒரு பதிப்பகம் தொடங்கி நான்கு மாதங்கள்தான் ஆகின்றன என்று விளக்கவேண்டியிருந்தது.

ஈழத்தமிழ் எழுத்தாளர்கள் பரவலாக அறியப்படுவதில்லை என்று ஐயர் வருத்தப்படுவதாக எனக்குத் தோன்றியது. ஐயர் தன் சொந்தச் செலவில் தமிழகத்தில் கிடைக்கும் புத்தகங்கள், இதழ்களை வாங்கி ஈழத்தில் தன் நண்பர்களுக்கெல்லாம் அறிமுகம் செய்து வந்தார் என்று அறிகிறேன். ஆனால் அதேபோல ஈழத்து எழுத்தாளர்களின் எழுத்துகள் பரவலாக தமிழகத்தில் கிடைக்குமாறு யாரும் முயற்சிகள் செய்யவில்லை.

இப்பொழுது ஓரளவுக்கு ஈழ எழுத்தாளர்களின் புத்தகங்கள் கிடைக்கின்றன. ஆனால் இது தொடர்ச்சியாக, இன்னமும் பெரும் அளவில் நடக்க வேண்டும். அதற்கென பலரும் சேர்ந்து உழைக்க வேண்டியிருக்கும்.

புத்தகங்களைத் தவிர்த்துப் பார்க்கையில் ஐயர் தான் பெரும் சோம்பேறி என்று தன்னைச் சொல்லிக்கொள்கிறார். சில நாள்கள் சமையல் செய்ய சோம்பலாக இருப்பதால் சமைக்காமல், தேநீர் அருந்த வெந்நீர் கூடப் போட விரும்பாமல், ஒன்றையுமே சாப்பிடாமல் தன் புத்தகங்களோடு தனித்து வாழ்க்கை நடத்தி வருகிறார் ஐயர்.

ஐயர் புத்தகங்கள் மீது கொண்ட காதலால் புத்தகங்களைப் பற்றிப் பேசும்போது அவரது முகம் சாக்லேட்டைப் பற்றிப் பேசும் குழந்தையின் முகம் போலத்தான் தோற்றமளிக்கும்.

கனேடிய தமிழ் இலக்கியத் தோட்டமும், டோராண்டோ பல்கலைக்கழக தெற்காசியக் மையமும் இணைந்து வழங்கும் 2005-ஆம் ஆண்டுக்கான 'இயல் விருது' ஐயருக்கு வழங்கப்படுவதில் பெருமகிழ்ச்சி அடைகிறேன். அவருக்குக் கிடைக்கும் C$1,500 ஒரே நாளில் காணாமல் போய்விடும் என்பதையும் நான் அறிவேன். கையில் உள்ள காசைப் பிறருக்கெனப் புத்தகம் வாங்கச் செலவிடுவதில் அவர் சமர்த்தர் ஆயிற்றே!